Süphan Dağı’nın zirvesinden süzülen sabah rüzgârı, Van Escort Gölü’nün maviliğine karışıyordu. Su, gökyüzüyle yarışır gibi derin ve dingindi. Van’ın eski mahallelerinden birinde, taş duvarlı bir evin avlusunda on sekiz yaşındaki Elif, babasının getirdiği kitapları inceliyordu. Kitapların arasında bir tanesi özellikle dikkatini çekti: Van’ın Mavisi.
“Elif,” dedi babası, “bu kitap, dedenin hatırası. Van’ın her köşesini anlatıyor. Akdamar Adası’nı, Artos Dağı’nı, kedilerini, rüzgârını…”
Elif sayfaları çevirdikçe, şehrin hikâyeleri gözlerinde canlanıyordu. Van Eskort Kalesi’nin gölgesinde oynayan çocukları, Urartu’nun eski taşlarını, gölde yüzen balıkları hayal etti. Ama bir hikâye özellikle ilgisini çekti: Mavi Gözlü Kedi.
Efsaneye göre, bir zamanlar Van’ın en güzel kedisi, gölün kıyısında yaşayan yaşlı bir adamın yanındaymış. Kedi, biri kehribar, diğeri masmavi iki gözüyle herkesi büyülermiş. Ama bir gün kedi kaybolmuş ve yaşlı adam onu bulmak için her sabah Van Gölü’ne bakmaya başlamış. Derler ki, gölün maviliği o kedinin gözlerinden almış rengini…
Elif, bu hikâyeyi okuyunca kalbi hızla çarptı. Küçüklüğünden beri Van’ın sadece bir şehir olmadığını, bir ruh taşıdığını hissederdi. O günden sonra, her gün Van Gölü’nün kıyısına gidip o mavi gözü aradı.
Yıllar sonra, Elif bir yazar oldu. İstanbul’da, Paris’te, Londra’da Van’ı anlattı. İnsanlar onun kelimelerinde Van’ı gördüler: Süphan’ın ihtişamını, gölün sonsuzluğunu, Akdamar’ın taşlara kazınmış hikâyelerini… Ama en çok da o mavi gözlü kediyi.
Bir gün, yıllar sonra Van Escort Bayan’a döndü. Gölün kıyısında, bir kayanın üstünde duran bir kediyle göz göze geldi. Biri kehribar, diğeri mavi…
Elif gülümsedi. Van, onu asla unutmamıştı.